Od 15-09-2016 w naszej parafii będą relikwie błogosławionej Anieli Salawy. Po Mszy wieczornej możliwość uczczenia relikwii. Osoby zainteresowane mogą zabrać te relikwie do swoich domów na jeden dzień. Peregrynacja relikwii będzie trwała do 01 października br.

Kim była Aniela Salawa (ur. 9 września 1881 w Sieprawiu, zm. 12 marca 1922 w Krakowie) – błogosławiona Kościoła rzymskokatolickiego, tercjarka franciszkańska, mistyczka, autorka Dziennika, oraz służąca.

 

Urodziła się w podkrakowskiej wsi Siepraw w wielodzietnej rodzinie kowala Bartłomieja Salawy i Ewy z domu Bochenek, córki piekarza z Sułkowic. Już cztery dni później (13 września 1881) została ochrzczona w parafialnym kościele św. Michała Archanioła w Sieprawiu. Rodzicami chrzestnymi byli Paweł Ficek i Wiktoria Salawa.

Do szkoły uczęszczała zaledwie przez dwa lata, potem starała się pomagać rodzicom w gospodarstwie, następnie wyjechała za pracą do Krakowa. Od 1897 utrzymywała się jako pomoc domowa, służąc w kilku krakowskich domach, najdłużej – ponad 11 lat – u adwokata dr. Edmunda Fischera i jego żony Marii.

Kluczowym momentem w życiu i przemianie duchowej Anieli była śmierć, chorującej na gruźlicę, jej siostry Teresy (25 stycznia 1899). Od tego dnia dużo czasu zaczęła poświęcać na modlitwę i kontemplację. Uczęszczała na nabożeństwa u redemptorystów (należała do Arcybractwa Matki Bożej Nieustającej Pomocy) i franciszkanów, pomagała m.in. w dekoracji kościołów.

W 1900 Aniela Salawa wstąpiła do Stowarzyszenia Sług Katolickich w Krakowie (tzw. Zytek) i współpracowała z tym stowarzyszeniem do końca życia. Mając 18 lat złożyła ślub czystości. Od 1903 codziennie przyjmowała komunię św. oraz bardzo często wstępowała do kościoła na adorację Najświętszego Sakramentu (m.in. do kościoła bernardynek). W dniu 15 maja 1912 rozpoczęła nowicjat Trzeciego Zakonu św. Franciszka i w sierpniu 1913 po złożeniu przysięgi została przyjęta.

W okresie I wojny światowej pomagała rannym żołnierzom i jeńcom wojennym. Po wojnie wspierała biednych jałmużną. W tym samym czasie jej stan zdrowia pogorszył się, zachorowała na stwardnienie rozsiane, później na raka żołądka i gruźlicę. W ostatnich pięciu latach swojego życia, nie mając już środków do życia i nie mogąc wykonywać wyuczonego zawodu, zmieniała kolejne mieszkania w Krakowie, by ostatecznie zamieszkać w suterenie domu przy ul. Radziwiłłowskiej 20. W tym okresie była utrzymywana przez dobroczyńców. U schyłku życia miała dar jasnowidzenia, przepowiadając wielu osobom ich dalsze losy.

Grobowiec bł. Anieli Salawy w krakowskim kościele oo. franciszkanów

Tablica na kamienicy przy ul. Radziwiłłowskiej 20, w której w ostatnich latach życia mieszkała bł. Aniela Salawa

Zmarła 12 marca 1922 w szpitalu stowarzyszenia św. Zyty przy ul. Mikołajskiej 30 (dziś nieistniejącym) około godz. 16:00. Została pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, jednak po ekshumacji dokonanej 13 maja 1949 ostatecznie spoczęła w Kaplicy Męki Pańskiej kościoła św. Franciszka z Asyżu.

Opinia świętości i prowadzona przez franciszkanów dokumentacja życia Anieli Salawy oraz uzdrowień przypisywanych jej wstawiennictwu stały się podstawą wszczęcia procesu beatyfikacyjnego. Cudem wymaganym przez Kościół katolicki do beatyfikacji zostało uznane uzdrowienie ośmioletniego chłopca Grzegorza Serafina z Nowego Targu. Dekret stwierdzający heroiczność cnót Anieli został ogłoszony 23 października 1987 w Rzymie.

13 sierpnia 1991 papież Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną podczas uroczystej mszy św. w Krakowie.

Jej wspomnienie liturgiczne przypada w Polsce w dzień jej urodzin (9 września).