Czytania: Iz 63,16b-17. 19b; 64,37; 1 Kor 1,3-9; Mk 13,33-37.

W najbardziej dogodnej porze (najlepiej w niedzielne popołudnie) rodzina gromadzi się razem przy stole, na którym znajduje się przygotowany wcześniej wieniec adwentowy oraz Pismo Święte.

Pierwsze spotkanie może przyjąć następującą postać:

1.          Modlitwa i słuchanie Słowa Bożego:

§  Wyznaczona osoba zapala pierwszą świecę na adwentowym wieńcu;

§  Ojciec: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.

§  Wszyscy: Amen.

§  Matka: odczytuje fragment: Mk 13,33-37;

§  Ojciec rodziny: odczytuje następującą modlitwę:

Módlmy się: Panie, nasz Boże, pomóż nam gorliwie się przygotować na przyjście Chrystusa, Twojego Syna, aby gdy przyjdzie i zapuka do naszych drzwi, zastał nas czuwających na modlitwie i z radością głoszących Jego chwałę. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

■ Wszyscy: Amen.

2.   Rozmowa domowników na temat Adwentu:

Wprowadzenie:

Słowo Boże dzisiejszej niedzieli wzywa nas do aktywnego oczekiwania na przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa. Dobro, które Bóg nam ofiarował, pozwala nam odkryć Jego wierność oraz stanowi dla nas zachętę, aby porzucić brak zdecydowania w wierze. Cechą rozpoznawczą uczniów Chrystusa w Adwencie powinna się stać postawa stałości w dobrym oraz wierność wobec wołania Pana Boga. On sam zatroszczył się już o to, aby każdy z nas to zadanie mógł wypełnić.

Dzisiejsza Ewangelia mówi nam o potrzebie czuwania. Dzięki tej postawie możemy obronić naszą wiarę przed codzienną rutyną, która odbiera jej żywotność oraz ogranicza jej rozwój. Aby nasze czuwanie mogło nam towarzyszyć przez cały Adwent, warto pomyśleć o konkretnych symbolach i znakach, które w naszych mieszkaniach nie pozwolą nam o tym zobowiązaniu zbyt łatwo zapomnieć. Tym znakiem może być świeca adwentowa, wieniec adwentowy lub księga Pisma Świętego wyłożona na widocznym miejscu.

-       Dlaczego Adwent nazywamy czasem oczekiwania? Na kogo czekamy w tych dniach? Do czego się przygotowujemy?

-       Które przyjście Syna Bożego zapowiada początek dzisiejszej Ewangelii? W jaki sposób mamy to wydarzenie rozpoznać?

-       Co to znaczy czuwać? Czy w Piśmie Świętym mamy jakieś przykłady tej cennej postawy?

-       Z jakiego powodu Maryja Niepokalana jest dla nas najdoskonalszym wzorem przeżycia tego czasu? W jaki sposób możemy się do Niej upodobnić?

-       Dlaczego warto przeżyć czas Adwentu inaczej niż pozostałe okresy w roku? Jaki jest sens wszystkich naszych wysiłków?

-       Jaką funkcję mają wypełnić adwentowe postanowienia? Jakie postanowienia chcielibyśmy podjąć w tym roku?

3.   Modlitwa na zakończenie:

Ojciec: Prośmy teraz wspólnie za wstawiennictwem Maryi o błogosławieństwo na nadchodzący czas oraz o łaskę wytrwania w dobrym.

Wszyscy domownicy: Zdrowaś Maryjo ...

Ojciec: Niech nas błogosławi i strzeże Bóg wszechmogący i miłosierny: Ojciec i Syn, i Duch Święty, a pokój Pański niech zawsze będzie z nami.

 

Wszyscy: Amen